Ένας τρόπος υπάρχει να σταματήσεις ό,τι κάνεις, για να δεις τι θέλει να σου πει η Τέχνη…
• Ο Άνθρωπος
• Η Διαφορετική Γλώσσα
• Η Έμπνευση
και
• Το Ξάφνιασμα!
Ξάφνιασμα που έρχεται κατά πάνω σου σαν κύμα και σε κουκουλώνει μέχρι επάνω!
Γιατί θα μπορούσε κανείς από εσάς να φανταστεί ότι υπάρχει ένας εμπνευσμένος άνθρωπος, ο Δημήτρης Κραχτόπουλος στα Χανιά, που δημιουργεί απίθανα φωτιστικά από κάδους πλυντηρίων… που μοιάζουν σαν τρελή pop art που δραπέτευσε μέσα στην πόλη; Ή μήπως θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο Βαγγέλης Τερζής στο Ρέθυμνο δημιουργεί μικρά γλυπτά από ανακυκλώσιμα υλικά που ταξιδεύουν σε συλλέκτες σε χώρες του εξωτερικού…; Γλυπτά που προέρχονται από μια αλλιώτικη έμπνευση, από τις δυσκολίες της ζωής, τη θάλασσα…
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΡΑΧΤΌΠΟΥΛΟΣ
ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΜΕ ΌΤΙ Η ΤΈΧΝΗ ΈΧΕΙ ΠΆΝΤΑ ΚΆΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ!
Η τέχνη μπορεί να πάει παντού. Από ένα απλό οικιακό χώρο, μία βιτρίνα μέχρι και σε εξωτερικούς χώρους…
Υπάρχουν σήμερα πλέον ιδέες που να εκπλήσσουν τον κόσμο;
Και πριν βιαστείτε να απαντήσετε… περιμένετε μια στιγμή!
Τι θα λέγατε αν γνωρίζατε τον μοναδικό άνθρωπο που φτιάχνει φωτιστικά από ανακυκλώσιμα υλικά: κάδους πλυντηρίων; Και τι θα λέγατε, αν μαθαίνατε ότι είχε την απίστευτη τρέλα να πάρει το πατίνι του γιου του και να το μετατρέψει σε ένα φωτιστικό που καταρρίπτει όλα τα καλλιτεχνικά στερεότυπα;
Ο Δημήτρης Κραχτόπουλος αποτελεί την ολοζώντανη απόδειξη αυτού που είχε πει ο Άρθουρ Σοπενχάουερ:
«Το ταλέντο πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να πετύχει. Η ευφυΐα πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει».
Θεωρείται με κάποιον τρόπο ότι το καλοκαίρι αποτελεί μια πολύ δημιουργική εποχή, μιας και δίνει θέματα ή ιδέες, για να φτιάξει ένας καλλιτέχνης διαφορετικά έργα. Όμως, ο Δημήτρης Κραχτόπουλος έχει μια διαφορετική φιλοσοφία.
«Ερεθίσματα για μένα υπάρχουν σε όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν ξεχωρίζω κάποια. Αρκεί μία μικρή πηγή έμπνευσης, για να μου δώσει αυτό που χρειάζομαι, είτε είναι καλοκαίρι είτε όχι…».
Τα υλικά που χρησιμοποιεί-όπως ο ίδιος μας αποκαλύπτει-προέρχονται από τα πιο απίθανα σημεία, που δεν μπορεί να βάλει το μυαλό των περισσότερων ανθρώπων.
«Χρησιμοποιώ κυρίως ανακυκλώσιμα υλικά, όπως κάδους πλυντηρίων, ρόδες ποδηλάτων ακόμα και παλιά αντικείμενα που παίρνουν νέα μορφή. Πάντα, όμως, συνδυάζοντάς τα με ό,τι χρειάζεται για να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα».
Στο ερώτημα για την ξαφνική έμπνευση που μετέτρεψε το πατίνι του παιδιού του… σε φωτιστικό, απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια:
«Ααα… η συγκεκριμένη ιδέα ήταν του γιου μου. Έχει μπει στο νόημα, όπως καταλαβαίνεις! Είναι πρόκληση για μένα μία τέτοια περίπτωση και στόχος μου να κάνω πραγματικότητα την ιδέα ενός παιδιού».
Και η απορία που προκύπτει είναι μία. Μόλις τελειώσει τα έργα του, πού πάνε; Ποια είναι η τύχη τους συνήθως;
«Δεν υπάρχει συγκεκριμένος προορισμός. Η τέχνη μπορεί να πάει παντού. Σε έναν απλό οικιακό χώρο, μία βιτρίνα, ίσως και σε εξωτερικούς χώρους με ιδιαίτερη αισθητική».
Εντύπωση προκαλεί ότι ο Δημήτρης Κραχτόπουλος μπορεί να είναι κατεξοχήν δημιουργικό μυαλό και πνεύμα, όμως υπάρχουν και εκείνες οι φορές που σε κάποιο έργο κόλλησε και δεν ήξερε τι να κάνει. Και θυμάται μαζί μας, τελικά τι έκανε!.
Χρησιμοποιώ κυρίως ανακυκλώσιμα υλικά, όπως κάδους πλυντηρίων, ρόδες ποδηλάτων ακόμα και παλιά αντικείμενα
«Κόλλησα. Όχι μία αλλά αρκετές! Σε αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις, λοιπόν, δίνω χρόνο στο έργο μου να μου πει τη συνέχεια το ίδιο. Υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση και συνήθως αυτή η επικοινωνία ολοκληρώνει τη δημιουργία». Πάνω στο καθαρά καλλιτεχνικό σκέλος μάς εξηγεί ότι συνήθως δεν του λένε οι άνθρωποι τι να φτιάξει. Αυτό αποτελεί μια διαδικασία που λειτουργεί με συλλογή στοιχείων και η ιδέα δημιουργείται σταδιακά:
«Επισκέπτομαι χώρους, συλλέγω τις απαραίτητες πληροφορίες από τους ενδιαφερόμενους και συνήθως στην επικοινωνία της ιδέας συμφωνούν μαζί μου».
Τα δικά του φωτιστικά, στον δικό του χώρο, τα έχει φτιάξει άραγε όλα μόνος του; Αυτό είναι σίγουρα ένα επιτόπιο crash–test!
«Κατά κύριο λόγο ναι. Θα έλεγα πως το σπίτι μου είναι το σπίτι των κάδων (πλυντηρίου)! Σε ό,τι μορφή μπορείς να φανταστείς».
Σε κάθε δημιουργό παίζουν σημαντικό ρόλο τα μοτίβα που συνήθως προτιμά να δουλέψει, γιατί εκφράζουν την γενικότερη φιλοσοφία που έχει. Και ο Δημήτρης Κραχτόπουλος το ομολογεί: «Έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία, όπως ανέφερα και νωρίτερα, στους κάδους πλυντηρίων… Είναι ένα μοτίβο το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε πολλές και διαφορετικές δημιουργίες».
Μεταμορφωτική είναι η δύναμη των τόσο διαφορετικών φωτιστικών που φτιάχνει. Αποτελεί ζωντανή δράση που κάνει την παρουσία της αισθητή.
Γιατί μπορεί ένα ανατρεπτικό φωτιστικό με τον τρόπο που ο ίδιος το φτιάχνει, να ζωντανέψει μια γωνιά του σπιτιού. Αλλά με ποιον τρόπο επιτυγχάνεται καλύτερα αυτό;
«Φυσικά και μπορεί. Αυτός είναι και ο στόχος άλλωστε… Το κατάλληλο αντικείμενο με τον ιδανικό φωτισμό και στη σωστή θέση, είναι ο τρόπος».
Το ζήτημα είναι τελικά του αρέσει που το καλλιτεχνικό κομμάτι των έργων του έχει ρόλο, ύπαρξη όπου και αν τοποθετηθεί;
Και η πρώτη του αντίδραση κυριολεκτικά φέρνει την καθαρή αλήθεια στην επιφάνεια.
«Φυσικά και μου αρέσει! Σε κάθε έργο μου κρύβεται από πίσω μία ιεροτελεστία και η κάθε δημιουργία έχει το δικό της ρόλο, το δικό της χώρο. Μην ξεχνάμε ότι η τέχνη έχει πάντα κάτι να μας πει…»
ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΤΕΡΖΉΣ
ΑΠΌ ΠΑΝΤΟΎ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΤΩ: ΑΠΌ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΊΕΣ ΤΗΣ ΖΩΉΣ, ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΦΎΣΗ, ΤΗΝ ΘΆΛΑΣΣΑ
Όταν είσαι συλλέκτης και δεις κάτι και σου κάνει το κλικ, είναι σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα
Ένα ανοικτό εργαστήρι δημιουργίας και γλυπτικής σε άμεση αλληλεπίδραση με την πόλη του Ρεθύμνου, τους ανθρώπους και τον παλμό της ιστορίας αποτελεί μια εμπειρία που αξίζει να την ζήσεις.
Στο κέντρο της πόλης του Ρεθύμνου ο, στην οδό Κωνσταντίνου Γερακάρη 31 τακτοποιεί την συλλογή με τα έργα του και παράλληλα ετοιμάζει τα καινούργια σχέδια και παραγγελίες που δέχεται.
Γλυπτά και καλλιτεχνικές δημιουργίες μαγνητίζουν το βλέμμα και κάθε επισκέπτης δεν θέλει κυριολεκτικά να πάρει τα μάτια από πάνω τους. «Η δύναμη ενός εγκαταλειμμένου μετάλλου, ενός υφάσματος ή ενός ξύλου προσφέρει απέραντη συγκίνηση. Δεν εγκαταλείπω την πρόκληση να το κάνω ξανά ζωντανό», επισημαίνει ο γλύπτης και δημιουργός μιας συλλογής έργων τέχνης, που θα σας συγκινήσει!
Μιλάμε για κάθε έργο τέχνης που αφήνει να αιωρείται «μια μικρή ιστορία δημιουργίας» στην ατμόσφαιρα της αίθουσας.
Άλλωστε υπάρχει καλύτερο επίτευγμα από το σπάσιμο του στερεότυπου; Και το ζωντάνεμα ενός παλιού υλικού που με την δύναμη της ανακύκλωσης, ξαναβγαίνει στο επίκεντρο και πρωταγωνιστεί στον χώρο!
Έχει επιλέξει ένα πολυ απαιτητικό τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης. Αλλά αυτό το οποίο εντυπωσιάζει είναι τα τα βασικά υλικά τα οποία δουλεύει.
Ο ίδιος ο Βαγγέλης Τερζής αναφέρει χαρακτηριστικά:.
«Είναι πράγματι πολύ απαιτητικός ο τρόπος δημιουργίας, γιατί το κάθε έργο τέχνης έχει τόσα πολλά υλικά διαφορετικά μεταξύ τους και τεχνικές, που πρέπει να τα παντρέψεις προκειμένου να έχουν στο τέλος αισθητικά ένα σωστό αποτέλεσμα!»
Στο ερώτημα πόσες ώρες απαιτούνται μέσα στο εργαστήριο για να ολοκληρώσει ένα θέμα του, η απάντηση δεν είναι απλή.
«Δεν είναι τίποτα στάνταρ με τις ώρες. Είναι αναλόγως τι πρότζεκτ ξεκινάς και πόση δυσκολία έχει για να το υλοποιήσεις. Αλλά δεν είναι οι ώρες μόνο στο εργαστήρι, είναι και οι ώρες ή οι μέρες, που κατεβάζεις ιδέες και σκέφτεσαι πώς θα το φτιάξεις».
Ένα ξεχωριστό στοιχείο είναι οι άνθρωποι από ξένες χώρες, που έχουν εμπιστευθεί και επιλέξει τις δημιουργίες του. Και είναι από διαφορετικές και μακρινές χώρες...
«Δεν είναι εύκολο από την άλλη άκρη του κόσμου να στέλνεις έργα μεγάλης αξίας χωρίς να το δουν από κοντά. Αυτό σημαίνει ότι τους έχει αγγίξει την ψυχή το έργο γιατί, όταν είσαι συλλέκτης και δεις κάτι και σου κάνει το κλικ, είναι σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα, που λέμε. Και φυσικά υπάρχει και εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου από όλες τις χώρες. Έχω δεχτεί πολύ όμορφα σχόλια και ενθουσιασμό και αγάπη από τον κόσμο για την δουλειά μου».
Τα πιο πολλά υλικά που χρησιμοποιώ είναι από την ανακύκλωση, πεταμένα στα σκουπίδια
Όπως ο ίδιος ο Βαγγέλης Τερζής σκαλίζει την μνήμη του, ο τρόπος που κάθε φορά ξεκινά την δημιουργία ενος καινούγιου project… είναι διαφορετικός.
«Χμμ είναι πολλοί τρόποι. Ένας από αυτούς: εκεί που κοιμάμαι το βράδυ τσακ, ανοίγει το μάτι και τρέχω να σημειώσω την ιδέα για να μην την ξεχάσω μέχρι το πρωί. Και μετά καθόλη την διάρκεια της μέρας όποια ιδέα μου έρθει, την σημειώνω σε ένα βιβλίο, και όταν έχω όρεξη, το ξεφυλλίζω και αναλόγως σε τι φάση είμαι, ό,τι μου κάνει κλικ το ξεκινάω».
Η μείξη των υλικών που χρησιμοποιεί, αντανακλούν επί της ουσίας και την αληθινή ζωή εκεί έξω, με αληθινά υλικά που τους ξαναδίνει ζωή!
«Τα πιο πολλά υλικά που χρησιμοποιώ είναι από την ανακύκλωση, πεταμένα στα σκουπίδια κάποια από αυτά. Οπότε είχαν κάποια χρήση πριν τα χρησιμοποιήσω εγώ στην τέχνη μου, αλλά ξαναπαίρνουν καινούργια μορφή και ζωή».
Αυτό όμως που βάζει την πρώτη σπίθα είναι η έμπνευση, η στιγμή εκείνη που θα δημιουργηθεί η επιθυμία για την καλλιτεχνική δημιουργία.
«Από παντού μπορώ να εμπνευστώ, ακόμα και από τις δυσκολίες της ζωής, την καθημερινότητα, την οικογένεια μου, τα παιδιά μου, τα παραμύθια, τα animations, την φύση, την θάλασσα, τα πλάσματα της φύσης: όλα είναι πηγή έμπνευσης». Υπάρχει όμως ένα συγκεκριμένo έργο, που όπως μας επισημαίνει ο Βαγγέλης Τερζής κουβαλά ξεχωριστή ιστορία. Μάλιστα θέλησε να το κρατήσει για τον εαυτό του και για αυτό αρνήθηκε και να το δώσει…
«Ένα από αυτά είναι ένας Ποπάυ, που είχα φτιαξει, όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος. Είναι συνυφασμένο με την ημερομηνία γέννησης του. Είχαμε πολλές δυσκολίες στην εγκυμοσύνη και στην γέννησή του και επειδή στάθηκε μαχητής και δυνατός, έφτιαξα τον Ποπάυ για αυτόν!
Έχω γράψει και το όνομα του επάνω στο έργο. Γενικά δεν πουλάω όλα τα έργα μου, γιατί για κάποια έργα δεν υπάρχει τιμή».
